Dyspraxie betekent het (gedeeltelijk) onvermogen om bepaalde doelgerichte motorische handelingen te verrichten. Het gaat dus om problemen in het gebruik en beheersen van spieren. Dyspraxie kan zich beperken tot enkele handelingen, zoals aankleden, schrijven of articuleren, maar het kan ook bijna alle doelgerichte handelingen omvatten. Het eigenaardige is dat dezelfde bewegingen onbewust vaak wel gemaakt kunnen worden. Men kan bijvoorbeeld wel blazen op een lepel hete soep, maar niet bewust een `f` zeggen. Wanneer de problematiek de ontwikkeling van spraak bij kinderen belemmert, wordt gesproken van een verbale ontwikkelingsdyspraxie. De oorzaak van de problematiek komt voort uit storingen in bepaalde hersenfuncties. De stoornissen kunnen in meerdere of mindere mate optreden.